CUMHURİYET DÖNEMİNDE COŞKU VE HEYECANI DİLE GETİREN METİNLER (ŞİİR)

Cumhuriyet döneminde Türk şiirinin genel özellikleri şöyledir:

Şiirlerde kullanılan dil son derece anlaşılır ve yalındır.
Şiirde aruz ölçüsü büyük bir çoğunluk tarafından terk edilmiş ve milli ölçümüz olan hece ölçüsü yaygınlaşmıştır.
Ahmet Haşim, Yahya Kemal gibi bazı şairler aruz ölçüsüyle şiir yazmaya devam etmiştir.
Halk şiiri geleneği, Cumhuriyet dönemi Türk şiiri için en önemli kaynak olmuştur.
Şiirlerde destansı söyleyiş dikkati çeker.
Nutuk havası taşıyan didaktik (öğretici) şiirler de yazılmıştır.
Şiirlerde gurbet teması sıkça işlenmiştir.
Millet sevgisi, yurdu tanıtma ve yüceltme coşkusu şiirlerde önemli bir yer tutar.
Bu dönemde Anadolu insanını ve Anadolu’yu anlatan şiirler yazılmıştır.
"Beş Hececiler"in izinden giden Kemalettin Kamu, Behçet Kemal, Ahmet Kutsi, Ömer Bedrettin gibi şairler duygusal bir üslupla Anadolu’yu anlatmış, övmüşlerdir.
Anadolu’ya yönelme ilke durumundadır; ancak çoğu şair Anadolu’ya dıştan bakmıştır.
Nazım Hikmet, Ahmet Arif, Fazıl Hüsnü, Cahit Külebi gibi şairler Anadolu’yu gerçekçi (toplumcu-gerçekçi) biçimde anlatmıştır.
Şiirde şekil ve içerik (muhteva) bakımından büyük değişiklikler olmuş, çeşitli şiir toplulukları ortaya çıkmıştır.
1940 yılından sonra serbest şiirin yaygınlaştığı görülür.

Kaynakça : https://kitabistann.blogspot.com/

AYT NOTLARI